parno, słyszę coś zieje po psiemu. Pomyślałam, złudzenie. Aż zobaczyłam go znienacka. Biedny inwalida uwłóczył się za mną po lesie. Niewiarygodne jakie instynkty powściągał ten wagabunda, zbój i kłusownik, wyraźnie przyuczony przez jakiegoś bandytę do wypłaszania zwierzyny. Od tej pory tak chadzamy, ja udaje że nie wiem, a on się ujawnia dopiero przed opłotkami.<br>Płowy - wagabunda - zbój - kłusownik - przecież tak do niego i o nim często mówią. Wszystkie znane imiona na raz, to już ponad wytrzymałość nawet tak przebiegłego czworonoga i na drogę wytoczyło się zamiatając chromą łapą psisko wielkości jednodniowego cielaka. Z niegodnym, szczenięciem piskiem przypadło do Ulki, wspięło się