całą grozę<br>umarłego miasta, jakim stała się Warszawa na przełomie lat 1944<br>i 1945. Jest w tych<br>miniaturowych dziełach nastrój i stan psychiczny zagonionego i zaszczutego<br>człowieka, nad którego bytem stale wisi groźba śmiertelnego<br>zagrożenia. Przeglądając ten cykl znajdziemy tu i księżycowy<br>krajobraz miasta zmienionego<br>w pustynię, codzienny nurt życia ukrywających się, towarzyszący<br>im cień śmierci,<br>robactwo, brak pożywienia i wody, marzenia o wolności, swobodzie<br>i słońcu. Jest<br>w tych rysunkach bezbłędne odbicie stanów psychicznych ludzi zamkniętych<br>w lochach, którzy w pewnych momentach przeżywają nienaturalne<br>zwidy z krainy<br>ułudy, wynikające ze stanu bezustannego napięcia nerwowego. Jest<br>tam okrucieństwo przeżywanych momentów, zaduma