sprawiła, że w chwili obecnej ów wielowiekowy spichlerz Europy musi z lewa i prawa starać się o import zbóż i pasz. I trwa jakby upojenie <foreign>a rebours</> - aleśmy potrafili załatwić nasz własny, najautentyczniejszy skarb naturalny: cierpliwą, <page nr=68> urodzajną ziemię polską! I pośród tego hałasu, tego upojenia klęską, tej oficjalnej "troski gospodarczej" umyka nam sprzed oczu zasadniczy problem wciągnięcia wsi w orbitę jednolitego społecznego ruchu Polaków. Bowiem wieś - w przytłaczającej większości - stoi jakby na uboczu tego co się dzieje. Krytykuje - bo krytykować zawsze lubiła, a jeszcze bardziej narzekać, choć wedle mej diagnozy chłopi, a już szczególnie chłopo-robotnicy są jedną z bardziej uprzywilejowanych