efektami publicznego sukcesu, gotowi jesteśmy uważać, że jest tak, jak nam mówią. I dostosowujemy się do mód, w muzyce i plastyce. A co jest poza centrum? Oczywiście sztuka prowincjonalna i nie ma co udawać, że nasza sztuka jest inna. Ale jeśli ten prowincjonalizm jest własny, "swój", pogłębiony - ma szansę osiągnąć uniwersum. Dziś patrzymy na Bruno Schulza z Drohobycza jak na przedziwne centrum duchowe jednej osoby, ale które przecież wyniknęło z wielkiego centrum duchowego kultury Żydów i cudownej intuicji języka polskiego. Serca biją wszędzie. A my słyszymy tylko jedno, bo właśnie zostało nagłośnione. Inne jest ciche. Po latach okazuje się nagle, że