debaty na drugą stronę ogniska, do dyskusji przedstawicielom Onejdów i Kajugów. Jeśli oni również byli takiego samego zdania co przeciwna strona ogniska, problem uważano za rozwiązany. W razie różnicy zdań do akcji wkraczali w charakterze arbitrów Onondagowie. Czasem brali stronę jednej z "izb", kiedy indziej proponowali kompromis. Sprawa znów przechodziła uprzednią procedurę i gdy również tym razem nie uzyskała niezbędnej jednomyślności, Onondagowie podejmowali ostateczną decyzję. Im też przysługiwało prawo weta w stosunku do jednomyślnych decyzji pozostałych czterech plemion. Gdy uważali, iż uchwała rady mogłaby zaszkodzić interesom Ligi, przekazywali ją do ponownego rozpatrzenia po obydwu stronach ogniska.<br>"Stolicą" Ligi Pięciu Narodów była