Siedem już prawie krzyżyków przygniata wątłe ciało, przybrane w czerń staromodnej sukni o organdynowej kryzie, bufiastą pianą przylegającej ciasno do szyi. Głos zamiera czasem niespodziewanie, a drżące palce z trudem trzymają ozdobną laskę.<br><br>W tych florianowskich dniach pisarka wyglądała godnie, lecz bardzo staro. Gdy gospodarz, zajmując się dostojnym gościem, troskliwie usadzał panią Elizę na tylnym siedzeniu bryczki, otulał pledem zziębnięte, mimo letniego upału, stopy, wyglądało to tak, jakby wnuk opiekował się troskliwie matką rodu, choć był od niej młodszy tylko o dwadzieścia dwa lata.<br><br>Pan Tadeusz siadywał zazwyczaj na koźle czterokołowej linijki w panamie na głowie, a pani Eliza na tylnym