dłoni, która popchnęła go ku drzwiom szeroko otwartym. Ruszył bezopornie w tamtym kierunku, niepewnie powłócząc nogami.<br>Z tłumu popisowych w sieni odprowadzały go tępe, przerażone oczy. Wyszedł na podwórze. Aż oślepiła go na chwilę skrząca białość śniegu, grubym kożuchem pokrywającego ziemię oraz niskie dachy jakichś szop i zabudowań. Kilka utorowanych wąsko ścieżek rozchodziło się w różnych kierunkach ku tym zabudowaniom.<br>Kazimierz odwrócił się i pytającym wzrokiem spojrzał na żandarma.<br>Ów przyjrzał mu się bacznie małymi, świdrującymi oczkami.<br> -Tędy! - mruknął wskazując jedną z tych ścieżek.<br>&lt;page nr=175&gt; A po chwili:<br>- Tak mi się widzi, żem już gdzieś oglądał asana, hm? - mruknął pod wąsem.<br>Kazimierz