dawne dzieje i choć to przecież niewiele ma wspólnego z tobą i ze mną w tej chwili, to jednak wracam do nich chętnie wspomnieniem, jak do pięknej przeczytanej książki. Byliśmy ogromnie śmieszni i bardzo mili. A może nie byliśmy tacy, ale tak to teraz czuję. Jakie to zabawne, że zdarzenia w czasie mają zupełnie inne oblicze niż to, które odmalowuje potem wspomnienie. Naprawdę, że nie wiadomo na tym biednym świecie, komu i czemu ufać i czego się trzymać. Nie ma chyba nic bardziej nierealnego niż realność. Tak, ale są przecież chwile równie realne w czasie, jak i we wspomnieniu, których prawdziwości nic