kontrolę państwa nad Kościołem. Zyskał on nazwę od cesarza Józefa II, który doprowadził tę kontrolę do perfekcji, ocierającej się miejscami o śmieszność. Nie tylko bowiem zniesiono wiele klasztorów oraz zakazano składania ślubów zakonnych przed ukończeniem dwudziestego czwartego roku życia, ale i ingerowano w sposób odprawiania nabożeństw (Józef II polecił, aby w czasie mszy świętej paliło się na ołtarzu tylko sześć świec!). Duchowieństwo zostało gruntownie pouczone o sposobie udzielania sakramentów, granice diecezji, a nawet dekanatów i parafii cesarz zmieniał często i z wyraźnym upodobaniem, nie uzgadniając tego wcale z Rzymem.<br>Konfiskacie na rzecz skarbu państwa uległa też znaczna część sreber zakonnych i kościelnych