końca przejrzystych, polegających raczej na wykorzystywaniu osobistych znajomości, indywidualnym dreptaniu po urzędniczych korytarzach, niż na działaniach popartych profesjonalną akcją. Właśnie nazwisko Kazimierza Grabka — polskiego króla żelatyny, stało się najgłośniejszym przykładem tego specyficznego rodzaju <foreign>lobbingu</>. Kaleka jego wersja polega na zaciąganiu przez polityków zobowiązań, w zamian za wsparcie partyjnych kont w czasie kampanii wyborczych. Właśnie o stosowanie tego mechanizmu posądzano Grabka i rząd, kiedy pod koniec ubiegłego roku, w trzy miesiące po zwycięskich wyborach, koalicja AWS i UW zdecydowała na posiedzeniu Rady Ministrów o wprowadzeniu zakazu importu żelatyny, co czyniło z imperium Grabka monopolistę. Fakt, że bojowa do tej pory opozycja tym