należał do Rudego, niczym nie przyciągał uwagi - nieciekawa kostka o powierzchni jakichś stu sześćdziesięciu metrów. Teraz najprawdopodobniej stał pusty, bo mimo zmroku w żadnym oknie nie zapalono jeszcze światła. Obok niego ujrzałem bryłę znacznie starszego, przedwojennego budynku z parterem na poziomie ziemi i niskim poddaszem, na którym można było urządzić w najlepszym wypadku dwa niewielkie pokoiki ze skośnymi sufitami. Oba budynki odcinały się dość wyraźnie od ciemniejącego nieba.<br>Domy stały na zachód od stodoły. Dla mnie był to układ wyjątkowo teraz niekorzystny. Frontowa ściana stodoły była jeszcze oświetlona i każdy, kto by przypadkiem spojrzał w tę stronę, mógł mnie łatwo zobaczyć. W