licznych nagród emigracyjnych, a i krytycy literaccy (z rzadkimi wyjątkami, np. Wita Tarnawskiego i sp. Michała Chmielowca) omijali raczej i wciąż omijają jego bogatą twórczość.<br>Prozaik o wielkim talencie narracyjnym (choć nierówny wyborny pejzażysta kresowy, znakomity odtwórca atmosfery i ludzi na litewskich i białoruskich ziemiach utraconych po ostatniej wojnie, pisarz w najlepszym tego słowa znaczeniu ludowy, tzn. obdarzony wrażliwym słuchem i wyostrzonym wzrokiem w obliczu "dołów społecznych (zjawisko niezbyt częste w Polsce oleodrukowych Chłopów, nie zawsze fortunnych prób Żeromskiego, dość mizernej literatury chłopsko-robotniczej w dwudziestoleciu niepodległości); a równocześnie kontynuator wygasającej tradycji realizmu kontrowersyjnego, powieści które dzielą czytelników na obóz pobudzają do