w oddali szofera i sanitariusza Pawła, a potem mignęły przed nim oświetlone okna samochodowego wnętrza. Wtedy za białą szybą zobaczył starczą, siwobrodą twarz ordynatora Boguckiego i o mało nie krzyknął. Twarz, zupełnie błędna i niesamowita, huśtała się w oknie i zniknęła razem z samochodem. Limuzyna już dawno wsiąkła w mgłę, w oddali powoli zamierała alarmująca trąbka, ale chirurg wciąż jeszcze tkwił pośrodku kałuży i bezmyślnie wodzik oczami wokoło.<br>- Co się stało?! - zawołał głośno. Potem podniósł głowę i poważny, i surowy jeszcze szybciej poszedł w kierunku szpitala.<br>Wtem samym czasie w mieszkaniu krawca Golda dzieci jego, Boruch i Anielka, bawiły się jak gdyby