Paluch mówi, że on na miejscu Adama przestałby <br>się uczyć przyrody.<br>- A uczę się? - spytał Adam.<br> - Niby nie - bąknął zbity nieco <br>z tropu Paluch. Faktycznie, jest z Adamem dzień i noc, <br>niby brat syjamski, a jeszcze nie widział, żeby poza <br>pisemnymi lekcjami Adam robił coś więcej do budy. Paluch <br>tyrał w pocie czoła i ledwie naciągał na trójki. - Pechowiec <br>jestem, nie? - żalił się chłopakom. Wzruszali <br>ramionami, Adam nie zaprzeczał z grzeczności.<br>- To nie to, kapujesz - pocieszał się wobec <br>tego sam Paluch. - Pies jest pogrzebany w skrzynce po granatach. <br>Zobacz, o! - podsunął przed oczy Adamowi swój pokaźny <br>organ powonienia.<br>- Odczep się! - poradził z odrazą