okienkiem chodziły buty, jeździły wózki, biegały psy, gdyby słychać było odgłosy ulicy - temperatura skoczyłaby w górę, zagęściłaby się atmosfera zagrożenia. Na wysokości pół metra od ziemi można było wyreżyserować całą tamtą rzeczywistość.<br>Myślę, że debiutantowi zabrakło odwagi. Ja dziergałam swoją rolę jak na drutach, Jurek Radziwiłowicz bawił się wykonywaniem czegoś w rodzaju szkolnych zadań aktorskich. Wymyśliliśmy z nudów projekt poradnika pt. "Mały aktor". Np. punkt: "Wyjście ze szpitala po nocnym dyżurze grać". I instrukcja: "przejdź przez próg, zatrzymaj się, spójrz w niebo (będzie przebitka na zrywające się do lotu gołębie), mocniej chwyć torebkę i zacznij iść, stawiając najpierw prawą nogę". Punkt: "lekarza