państwo-policyjne-jako-takie.)<br> Kategoria druga, do której zaliczyć by należało między innymi Powiadomienie i Kuszenie, zawiera w sobie sztuki (zwykle pełnospektaklowe i oparte na bardziej rozwiniętej fabule) o charakterze raczej parabolicznym niż realistycznym, niekiedy zatrącające o fantastyczną antyutopię. Zamiast realistycznej scenerii, akcja toczy się zwykle w murach fikcyjnej instytucji w rodzaju orwellowskiego urzędu z Powiadomienia (gdzie nawet ściany mają w sobie specjalne pomieszczenia dla strażników, nadzorujących pracę biuralistów przez niewidoczne szczeliny) albo, jak w Kuszeniu, instytutu naukowego zwalczającego "irracjonalne skłonności" społeczeństwa. Decydującym krokiem poza granice realizmu jest zresztą w takich wypadkach nie tyle nawet sama sceneria, ile mechanizm fabularnego paradoksu, który