literackich. Polegał on na sprzeczności barokowego i klasycystycznego sposobu traktowania języka i poezji, na sprzeczności barokowej swobody językowej, tematycznej, kompozycyjnej z klasycystyczną ideą czystości języka, rodzajów, gatunków literackich, czyli z surowym rygoryzmem, ustanawiającym bezwzględną wierność regułom jako naczelne kryterium wartości.<br>Wśród tego chaosu walk zbrojnych, doktrynalnych, filozoficznych, literackich działał tymczasem w ukryciu pewien czynnik ładu, organizacji, dyscypliny: słynne Towarzystwo Świętego Sakramentu. Założone zostało po kryjomu jeszcze w roku 1629, a więc siedem lat po narodzinach Moliera, przez Henryka de Levis, diuka de Ventadour, para Francji. Było to więc dzieło arystokracji francuskiej. Ta nielegalna, spiskowa organizacja religijna miała rozpowszechnić się w całej Francji