to, oczywiście, dane ilościowe. Przy wszystkich bowiem zastrzeżeniach co do wiarygodności informacji statystycznych ("ciemna liczba" samobójstw nie wykrytych) oraz jej ograniczoności (nieuwzględnianie w analizie prób samobójczych nie zakończonych śmiercią), statystyka pozostaje najpewniejszym źródłem wnioskowania o skali, strukturze i trendach zjawiska - zwłaszcza w perspektywie porównawczej.<br><br>W ciągu ostatniego stulecia we wszystkich w zasadzie krajach świata odnotowano wyraźny i niepokojący wzrost liczby samobójstw, określany niekiedy mianem epidemii. W rezultacie w połowie lat dziewięćdziesiątych najrzadziej śmiercią samobójczą umierano w Albanii i Luksemburgu (73 i 74 samobójstwa), najczęściej zaś w Rosji (61 886). Liczby bezwzględne stanowią jednak raczej przyczynek niż miarodajny miernik zjawiska. Ten ostatni (współczynnik