się skierujemy? - zapytał Maliński. - Nad morze?<br>- Aby tylko nie do Ostii! - zawołałem. - A to czemu?<br>- Nie wiem!<br>- Że będzie tłok? Tego się pan obawia? Przecież dzisiaj jest dzień powszedni. <br>- Znam Ostię.- odparłem. - Wolę zwiedzić miejscowość, w której jeszcze nie byłem.<br>- Bardzo mądrze, i bardzo także mądrze, że pan sobie dziś wagaruje.<br>Nie zrozumiałem. Wyjaśnił:<br>- Widzę, że pan dzisiaj puścił w trąbę swoją Bibliotekę. Na to słowo: "biblioteka", drgnąłem. Pies począł warczeć. Zaprzeczyłem ze złością:<br>- Owszem, byłem. Tylko wyszedłem wcześniej. Maliński odjął rękę od kierownicy i pogłaskał psa.<br>- Jest pan dzisiaj bardzo zdenerwowany - stwierdził. - Nie przeczę - odparłem.<br>- Spotkała pana Przykrość?<br>Na to