dekady, za nim nie nastały dekle.<br>Bogna wchodzi w dwustronne wrota dworca z czerwonej cegły. Budynek z pewnością pamięta jeszcze dawniejsze czasy niż konfederatka parkingowego.<br>- Sokółka, powrotny proszę - przezornie kupuje bilet do miejscowości położonej mniej więcej w połowie trasy kontenerowego tranzytu, który znacznie wyprzedziła.<br>Z peronu wraca zawiadowca. Właśnie odprawił wahadłowiec w kierunku Warszawy.<br>- Dzień dobry! Tylko pan może mnie uratować! - dopada Pierwszego po Bogu na tej stacji. Nie musi udawać osoby bezradnej i zagubionej. Czuje ucisk w gardle i porażający strach odkąd odstawiła przyjazne mitsubshi.<br>- Słucham? - uprzejmie. Służbowe.<br>- Chciałam... Bardzo pana proszę o rozmowę... wyrazisty gest dłonią. Po kątach drzemie