zamknie jego powiek, dotąd lęk trzyma w napięciu nerwy sług.<br>Nagle przeraźliwe i trwożne głosy trąb podrywają czuwających i śpiących. Straszliwy wrzask jak ryk burzy morskiej paraliżuje na chwilę serca. Czy huragan zerwał namioty, czy może trzęsienie ziemi? Usypiający obóz porywa się na nogi. Za późno. Jak stado zgłodniałych sępów walą się na nich masy powstańców. Obrona jest trudna. Siły wroga przeważające.<br>Spracowane ręce niewolników, ręce, które lata całe żęły dojrzałe łany pańskie, które ścinały dojrzałe kiście winogron, dziś po raz wtóry tną szlachetniejszy plon - niezwalczone, dumne wojska wiecznego miasta.<br>I - o hańbo z hańb największa! Legioniści rzucają broń i masowo się