walczy gwardia stara!"<br>Rozpostarł skrzydła swe jak żagle,<br>W sam środek walki runął nagle,<br>Cel upatrzywszy sobie z dala,<br>I wbił swe żądło w szyję drwala.<br>Drwal z bólu fiknął trzy koziołki,<br>Przeskoczył potem przez trzy stołki,<br>Z żałosnym jękiem skrył się w drwalce<br>I nie brał już udziału w walce.<br><br>Owady wodza otoczyły:<br>"Sto lat niech żyje wódz nasz miły!"<br>I podrzucały go do góry,<br>Aż poobijał się o chmury.<br>Po nadzwyczajnym tym sukcesie<br>Odpocząć wojsko mogło w lesie.<br>Więc zaśpiewało pieśń wojenną<br>Dla wodza żywiąc cześć niezmienną:<br><br> Śmiało w bój,<br> Bzyk-bzyk,<br> Gryź i kłuj,<br> Bzyk-bzyk,<br> Trąbka gra