obłok" - instrumentacja głoskowa potęguje jeszcze ten pęd - i szalonym biegiem "prętkiego Tytana" - Słońca. W dwóch pierwszych wersach dominują przymiotniki i przysłówki pędu: "obrotny", "prętki", "lotny", "gwałtem".<br>W psalmicznej Pieśni I obok przymiotników i przysłówków katalizatorami ruchu są także rzeczowniki:<br>&lt;gap&gt;<br>Siła i pęd słonecznego Tytana, który już nie tylko "pędzi", ale "wali się" - Sęp znajduje czasownik nadający dynamice nieba znamiona katastrofy - rozsadza biblijną metaforę Oblubieńca wstającego rano z łoża. On nie wstaje, ale "zrywa się", "wali do kresu", do mety, do ciemności.<br>Sępowa fenomenologia ruchu grzeszy pewną jednostronnością. Otóż ruch opisywany w Rytmach to przede wszystkim ruch ucieczki, baconowski motus fugae.<br>Na