pierwszym zetknięciu zabawniejsza, okazała się po miesiącu jeszcze nudniejsza. Człowiek jest dziwnym stworzeniem. Co go bawiło wczoraj, nudzi go dzisiaj &#150; kwituje Ustrzycki wyznania Potockiego. Trzeba do tego podejść filozoficznie.<br> Doświadczanie nudy w życiu osiemnastoletniego Potockiego stało się zjawiskiem chorobliwym. Wpadł w głęboką depresję, której towarzyszyły dolegliwości fizyczne, omdlenia i wapory. List do brata Ignacego, w którym to opisuje, jest dramatyczny: &#132;Wyobraź sobie człowieka pogrążonego w najgłębszej melancholii od rana do wieczora, człowieka, którego nic nie jest w stanie zainteresować ani rozerwać, pozbawionego jakichkolwiek pragnień i wskutek tego żyjącego bez żadnych radości, większą część życia spędzającego na opłakiwaniu swego stanu