wiejską szafę czy stół. Ale o fornirze nie miał pojęcia. Tymczasem z zakładu Czerwiaczka odchodził przeważnie mebel fornirowany, w środku najgorsze drzewo, co by się nawet na płot nie zdało, a z wierzchu piękny <page nr=143> flader, na mat lub na wysoki połysk. Do maszyn czeladnicy dopuszczali Szczęsnego, gdy szef był w warsztacie, wytłumaczywszy, jak należy deskę prowadzić, żeby palców nie postradać. Poza tym nie dawali mu żadnych wskazówek. Toteż Szczęsny wciąż strugał pucheblem, wygładzając deski po maszynie, która zostawia lekkie karby. Wyrzynał i dłutował capy i podglądał zgadując, dlaczego osnowę mebla oklejają czeladnicy ślepym fornirem, a potem szlachetnym, czemu go moczą, i