kapitaliście swoją siłę roboczą. Ma ona specyficzną właściwość, może wytworzyć wartości przekraczające jej własną wartość, czyli wartość produktów i usług niezbędnych do jej reprodukcji. Ta nadwyżka, określana przez Marksa jako wartość dodatkowa, jest przywłaszczana przez kapitalistę. Wysokość stosunku wartości dodatkowej do wartości siły roboczej zatrudnionej w procesie produkcji, czyli stopy wartości dodatkowej, świadczy - zdaniem Marksa - o stopie wyzysku pracy przez kapitał. Robotnicy otrzymują mniej niż wytworzyli, otrzymują okrojony produkt swojej pracy. Prywatno-kapitalistyczna własność środków produkcji i idące w ślad za nią prywatne przywłaszczanie wartości dodatkowej prowadzi do konfliktów i zniewolenia klasy robotniczej. Może być ono zniesione tylko wraz ze zniesieniem systemu