Typ tekstu: Książka
Autor: Siemaszko Andrzej
Tytuł: Granice tolerancji
Rok: 1993
ideologią (dysydenci polityczni, członkowie sekt religijnych).
Jest kilka zasadniczych różnic między dewiantami o statusie osiągniętym i przypisanym. Przede wszystkim (z reguły) w zachowaniu dewiantów o statusie przypisanym brak jest - jak wspominałem - intencji naruszania norm. Drugim kryterium wyodrębniania dewiantów o statusie przypisanym jest wystąpienie reakcji społecznej. Reakcja społeczna stanowi bowiem niejako warunek konieczny istnienia dewiacji tego rodzaju. O tym, że dewiant o statusie przypisanym istotnie wykracza poza obszar tolerancji grupy, wnioskujemy po reakcji społecznej - określeniu kogoś jako "głupka", "ślepca", "kuternogę" itp., słowem: naznaczeniu danej osoby piętnem dewiacyjnym - w tym sensie więc stanowi ona element konstytutywny dewiacji przypisanej. Jeżeli jednak otoczenie nie postrzega, przykładowo
ideologią (dysydenci polityczni, członkowie sekt religijnych).<br>Jest kilka zasadniczych różnic między dewiantami o statusie osiągniętym i przypisanym. Przede wszystkim (z reguły) w zachowaniu dewiantów o statusie przypisanym brak jest - jak wspominałem - intencji naruszania norm. Drugim kryterium wyodrębniania dewiantów o statusie przypisanym jest wystąpienie reakcji społecznej. Reakcja społeczna stanowi bowiem niejako warunek konieczny istnienia dewiacji tego rodzaju. O tym, że dewiant o statusie przypisanym istotnie wykracza poza obszar tolerancji grupy, wnioskujemy po reakcji społecznej - określeniu kogoś jako "głupka", "ślepca", "kuternogę" itp., słowem: naznaczeniu danej osoby piętnem dewiacyjnym - w tym sensie więc stanowi ona element konstytutywny dewiacji przypisanej. Jeżeli jednak otoczenie nie postrzega, przykładowo
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego