bohaterów tego serialu nie ma osobowości (po Freudzie już nie wypada), ale za to każdy jest obdarzony monstrualną nerwicą, obłaskawioną częściowo terapiami. Nawet nucone, tańczone motywy przewodnie (cherlawy Ziółko podśpiewuje muzyczkę atletycznego Barry'ego White'a) są rodem z treningów i terapii neurolingwistycznych. Raz jeden Ally zamiast marzenia o słodkim <foreign>make love</> wdała się w konkretne <foreign>fuck</>. Oczywiście nie w sypialni kojarzącej się z freudowskimi kompleksami i brudem seksu, ale w myjni samochodowej. Dziki seks z nieznajomym stał się tam bezgrzesznie czysty w strugach piany. McBeal żyje nie tylko we własnej głowie, analizując bez końca swoje emocje, ale także w świecie filmu, bo