prywatnych korepetycji, uczyłem licealistów łaciny i greki przed egzaminami. Moi jezuici unikali mnie, lecz nie przeszkadzali mi, czasem nawet dyskretnie pomagali w zarobkowaniu domowymi lekcjami. W siedemdziesiątym roku życia udało mi się zdobyć rentę inwalidzką, w samą porę, bo utraciłem dawną zdolność do pracy.<br> W roku 1955 przeczytałem w gazecie wiadomość o zniknięciu Rity. Wyszła późną nocą z domu mimo protestów matki, i więcej jej nie widziano. Policja przetrząsała kilka dni okolice Brumiery, bez skutku. Gazeta użyła zwrotu "jak kamień w wodę", odgrzebała też przy okazji "historię opętanej" i mój proces. Na próżno oczekiwałem dalszych wiadomości w gazetach, rzecz szybko ucichła