prostego żołnierza Kodrus umrze, by ocalić Ateny, nastąpi intryga podłego doradcy, który sam kocha się w księżniczce i działania księżniczki, mające przeszkodzić samobójstwu ukochanego. Akcja gwałtownie ubożeje w dwóch ostatnich aktach, w całości przeniesiona poza scenę, obecna jedynie w relacjach posłańców, w reakcjach matki i narzeczonej króla najpierw na fałszywą wiadomość o niegodnym postępku Kodrusa (akt 4, gdy za króla przebrał się zły minister) i prawdziwą, o jego śmierci „dobrowolnie dla ojczyzny powziętej" (akt 5). Nie jest to już jednak czysta, klasycystyczna tragedia – jak pisał W. Hahn – ale dzieło zmącone wpływami nowoczesnego dramatu. Z jednego zwłaszcza względu warte