się przed panią w okienku przychodzić częściej, w końcu ma już pięćdziesiąt lat, a tu takie kolorowe - być może pachnące wanilią, czyli Dawidem - koperty. Panienka w okienku uśmiecha się - pewnie jakaś opętana licealistka - myśli. No, to byłoby jeszcze najlepsze wyjście. A zatem przychodzi raz na kilka dni i zabiera cały wielokolorowy pakiet. Ciekaw jestem, czy rzuca się do lektury, czy jest spragniony nowych wyznań miłosnych i wierszy... "Powiedział kiedyś: ŤDawidku, mnie żenują te wiersze...ť ŤDlaczego?ť ŤPrzecież ja nie zasłużyłem na tyle miłości!ť"<br> &lt;page nr=195&gt;<br> Może byłoby dobrze nagle przestać. Może wtedy niezasługujący poczułby się nagle zaniepokojony. Bo przecież przyzwyczajamy się do tego, na