Ziemi. Dla nich to niebo było za zimne.<br>Zygmunt ożywił się nieco - na krótką chwilę pochłonięty widokiem skłębionych, połyskujących cielsk, wychylił się mocniej przez okno. I wtem przepływający tuż obok wieloryb spojrzał na niego smutnym okiem, w którym wilgotniała nieobecność... Papieros wypadł z palców, zatrzepotała firanka... Krótki, nie wiadomo czy wielorybi, czy ludzki krzyk...<br>W tej samej chwili dźwięk dzwonu wyskoczył z kościelnej wieży i zaczął skakać po dachach domów. Od Franciszkanów ruszył kondukt.<br>***<br>Zawsze tego pragnął, lecz teraz, gdy spełniało się ponoć jego marzenie, nie odczuwał nic poza pustką. Żadnych wrażeń czy uczuć. Płynął bezwiednie pośród wielorybich chmur, otulony miękkimi