ulicy trwa tylko dzięki <br>niestrudzonej pracy twoich powiek. <br>Za ciszę płaciłoby się czystym <br>srebrem, żeby potem tęsknić <br>i wspominać bez końca porysowaną <br>płytę z kwartetem Mozarta. <br>Tak nisko, nic, prawie nic. <br>Nie do wiary. Do nieufności. Do <br>obrzydzenia. Ale jest, będzie, <br>płomyk nadziei, smużka dymu pnie <br>się w górę jak winna latorośl.&lt;/&gt; &lt;page nr=36&gt;<br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;NIE OTWORZY SIĘ ZIEMIA&lt;/&gt;<br>Nie otworzy się ziemia, piorun <br>nie wypali ognistych liter na <br>sierści nieba. Czy zasłużyliśmy <br>na znak aż tak wyraźny, my którzy <br>za głośno mówimy i wcale nie <br>potrafimy słuchać? Pociąg odjezdża <br>gdy unosi się ramię zawiadowcy <br>stacji, wodospad nie czeka na sygnał. <br>Poruszy się liść, zalśni