Kaleckiego aż do połowy lat sześćdziesiątych była przyjęta dość chłodno. Począwszy od powojennego ożywienia w rozwiniętych krajach kapitalistycznych utrzymywało się wysokie zatrudnienie i wysoki stopień wykorzystania aparatu wytwórczego, przy odczuwalnym wzroście gospodarczym, przerywanym łagodnymi tylko recesjami. Niemal wszędzie panował też nastrój optymizmu i wiary w efektywność, społeczną racjonalność i siły witalne kapitalizmu. Głównym zajęciem ortodoksyjnej ekonomii stało się zaś konstruowanie modeli równomiernie rozwijającej się gospodarki przy pełnym wykorzystaniu siły roboczej i urządzeń wytwórczych. Nie był to więc klimat korzystny dla popularyzacji pesymistycznych i stagnacyjnych tez Kaleckiego. <br>Ten wątek teorii Kaleckiego, podtrzymany w jego dalszych pracach z teorii reprodukcji w kapitalizmie, mimo