czego i kogo mieliśmy się bać? - wzrusza ramionami. <br>Od lat pracowała w wojewódzkim urzędzie pocztowym, kontrolowała podległe urzędowi placówki terenowe. Lubiła swoją pracę, śmiała się, że praca ją lubi, nie wyobrażała sobie bez niej życia. <br> 13 lutego 1995 roku zamierzała wejść do opolskiego biura tylko na chwilę, w planach miała wizytację poczty w Brzeziu. Pamięta, że dzień był słoneczny, ale mroźny. Jej dom na peryferiach Opola dzielą od przystanku autobusowego dobre dwa kilometry, więc przed wyjściem z domu opatuliła się szalikiem, na głowę założyła wełnianą opaskę. Pół godziny później okazało się, że uchroniły ją nie tylko przed mrozem. <br>Jak zwykle szła