wujka Antosia, który był kolegą mego ojca i pojawiał <br>się w domu, ilekroć byłam chora. Frulein Anna przysuwała <br>do mego łóżka stolik, przez drzwi zaglądała zatroskana <br>Katarzyna. <br><br>Przyjemnie było tak leżeć na chłodnej, <br>świeżo powleczonej pościeli, trzymać rękę <br>mamusi w swoich rękach i móc się już nareszcie <br>nie ruszać. <br><br>Ale wkrótce w korytarzu odezwał się dzwonek i tatuś <br>z wujkiem Antosiem weszli do pokoju. <br><br>I znowu było przyjemnie, że ojciec jest o tej porze <br>w domu i jego zawsze dalekie i zamyślone oczy patrzą <br>teraz na mnie, tylko na mnie, z niepokojem i troską. <br><br><br>Ale wuj Antoś już odsuwał wszystkich. <br><br> - Miejsce