Każdy idzie do własnego piekła, nieba.<br> Mała pobiegła przywołana przez matkę.<br> Na ścieżce trzepotały tylko cienie akacjowych liści.<br> A potem zagwizdała kolejka, stukot kół przetoczył się za murami.<br> Uczepiony krat wpatrywałem się w odbicie furty na szybie.<br> Najpierw przemknął się pies.<br> Kluczył, węszył.<br> Kundel nie należący do nikogo.<br> Jakiś tworkowski włóczęga.<br> Był w dobrym humorze.<br> Hasał, płoszył gołębie, raptem pobiegł w stronę dziedzińca i<br>łasił się do kogoś, w odbiciu szyby widziałem tylko merdający ogon.<br> - Przyjdzie - markiz de Sade położył mi rękę na plecach.<br> - Po co się tak denerwować?<br> - Gadasz, a sam pchasz się do okna.<br> Tymczasem z drugiej strony objął