co niejasne, niepojęte, nie spełnione - umysł ludzki stara się to uładzić i uporządkować we właściwe sobie całostki. I wtedy wreszcie, kiedy odkryć, że w samym bycie toczy się nieustanna walka - czy wymiana - między chaosem (młodością, energią) a formą (porządkiem, dojrzałością)... albo jeszcze, że ta wymiana jest bytem. Słowem, Gombrowiczowską formę wolno interpretować w pojęciach socjologii, teorii poznania i nawet kosmogonii: zależnie, na co położyć nacisk, będzie ona międzyludzką relacją, narzędziem poznania albo zasadą bytu.<br>Co teraz ze "strojem" i "nagością"? "Gęby" nie można samemu odkleić od twarzy. "Formy" również nie da się zawiesić czy nie zauważyć.<br>Tymczasem "strój" można włożyć lub