kolejny, katastrofalny administrator, miało się dopiero okazać. Rządy w kuchni rozpoczynał za to arcymistrz patelni, kucharz Konopka. Władzę natomiast na pokojach i nad pokojówkami obejmował służący Aleksander. Kamerdyner, lokaj, a także mój instruktor jazdy konnej, gdyż był byłym dragonem, czy huzarem w carskiej kawalerii. Wreszcie przyszedł ów wyczekiwany moment, kiedy, wraz z końmi "cugowymi" i "pod wierzch", zjechał mój wymarzony kucyk, a właściwie kucka, bo była to miniaturowa klacz. <br> Pojawienie się mojego osobistego wierzchowca, jak i instruktora w osobie Aleksandra nie było początkiem mojej kariery jeźdźca. Do konia rwałem się od chwili przybycia do Miedzynia i już na długo przed owym wiosennym