ścieżką na pola pod miastem. Potem przekradał się na wzgórze i obserwował gniazdo troli. Widział jak małe stwory dorastają. Wiedział, że niezwykła moc jabłek zapewnia życie ich właścicielom. Niestety o tym także wiedziały trole i one skorzystały z ich mocy.<br>Na jego oczach ginęły kolejne owoce. Kolejni bracia opuścili klasztor wraz z białym gołębiem. Pozostał tylko Laurentius i jego ostatnie jabłko.<br>Postanowił dołączyć do braciszków i sięgnął do gałęzi. Gasnącymi oczami widział jak biały gołąbek ulatuje w górę. Nie dane mu jednak było spotkać się z braćmi frnciszkanami. Dusza Laurentiusa dalej pełniła straż przy jabłoni, przemierzała korytarze podziemne i klasztorne krużganki. Wielu