Typ tekstu: Książka
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
życia.
Po powrocie z zagranicy Wirtemberska przebywa często w Puławach i w „kochanej Sieniawce" u boku coraz bardziej schorowanego ojca. Adam Kazimierz Czartoryski umiera 19 marca 1823, pielęgnowany do ostatnich dni przez umiłowaną córkę. Po roku 1823 uwypukla się jeszcze mocniej w korespondencji Wirtemberskiej motyw rozłączenia, zyskujący na sile wraz z upływem lat, rozpraszaniem się po świecie rodziny oraz przyjaciół, a także coraz częstszymi zgonami. Złudność nadziei na lepsze, stałe deziluzje, nie spełnione marzenia dostarczają księżnie przesłanek do refleksji na temat nietrwałości szczęścia ziemskiego i pocieszenia, jakie może przynieść zwrot ku Niebu. W 1822 r. ufundowała domy klasztorne dla zakonnic Zgromadzenia
Po powrocie z zagranicy Wirtemberska przebywa często w Puławach i w „kochanej Sieniawce" u boku coraz bardziej schorowanego ojca. Adam Kazimierz Czartoryski umiera 19 marca 1823, pielęgnowany do ostatnich dni przez umiłowaną córkę. Po roku 1823 uwypukla się jeszcze mocniej w korespondencji Wirtemberskiej motyw rozłączenia, zyskujący na sile wraz z upływem lat, rozpraszaniem się po świecie rodziny oraz przyjaciół, a także coraz częstszymi zgonami. Złudność nadziei na lepsze, stałe deziluzje, nie spełnione marzenia dostarczają księżnie przesłanek do refleksji na temat nietrwałości szczęścia ziemskiego i pocieszenia, jakie może przynieść zwrot ku Niebu. W 1822 r. ufundowała domy klasztorne dla zakonnic Zgromadzenia
życia.<br> Po powrocie z zagranicy Wirtemberska przebywa często w Puławach i w „kochanej Sieniawce" u boku coraz bardziej schorowanego ojca. Adam Kazimierz Czartoryski umiera 19 marca 1823, pielęgnowany do ostatnich dni przez umiłowaną córkę. Po roku 1823 uwypukla się jeszcze mocniej w korespondencji Wirtemberskiej motyw rozłączenia, zyskujący na sile wraz z upływem lat, rozpraszaniem się po świecie rodziny oraz przyjaciół, a także coraz częstszymi zgonami. Złudność nadziei na lepsze, stałe deziluzje, nie spełnione marzenia dostarczają księżnie przesłanek do refleksji na temat nietrwałości szczęścia ziemskiego i pocieszenia, jakie może przynieść zwrot ku Niebu. W 1822 r. ufundowała domy klasztorne dla zakonnic Zgromadzenia
