wojowali przeciwko rewolucji. Tadżi się spocił i zamilkł.<br>Przed &lt;orig&gt;czajchaną&lt;/&gt; stały dwukołowe arby, zaprzężone w woły, a ich właściciele we wnętrzu siorbali z miseczek herbatę. Gęsto było od tych siorbnięć, pochlipnięć i chuchnięć w przybytku podniebiennych rozkoszy. Pobrzękując łańcuszkami z kopiejek uzbecka dziewczyna dmuchała skórzanym mieszkiem w palenisko pod kociołkami wrzącej wody, po którą biegała z emaliowanym kubełkiem do aryka. Wchodzący pozdrawiali: "Salem alejkum", odpowiadano im: "Asalem". Smużki niebieskawego dymu ulatniały się przez otwór w stropie. Rosłe woły czekały cierpliwie na swoich gospodarzy, którzy, ściągnąwszy na bazar z okolicznych wiosek, kyszłaków, dobili targu i odpoczywali w czajchanie.<br>Chłopiec wyznał Tadżiemu, że