opatrzony 32-krotnie powiększającymi szkłami skierował na niebo w roku 1609 uczony włoski Galileusz. Z jego pomocą odkrył prawdziwą naturę Księżyca z jej kraterami, górami i dolinami. Przedmioty, oglądane przez teleskop Galileusza były nieostre i otoczone barwnymi obwódkami. Jedynym znanym wówczas sposobem uniknięcia tych wad było zwiększanie długości przyrządu. Powstawały wskutek tego w XVII wieku teleskopy olbrzymy o długości kilkudziesięciu metrów. Najlepszy w tych czasach teleskop długości &lt;page nr=346&gt; 49 metrów był dziełem wspomnianego już Heweliusza, nadwornego astronoma króla Jana Sobieskiego. <br>W końcu XVII wiew Izaak Newton zbudował pierwszy teleskop zwierciadlany, w którym główna soczewka zastąpiona była przez wklęsłe zwierciadło. Taki teleskop dawał lepsze