współczesnych - od maszynki do mielenia mięsa po drezynę. Onże Drais zaopatrzył swój pojazd w siodełko i podobno, odpychając się nogami od ziemi pędził z prędkością do dwudziestu kilometrów na godzinę. Miał zdrowie. Patent zyskał w roku 1812, ale rychło wynalazek poszedł w zapomnienie, gdyż do jazdy trzeba było mieć organizm... wstrząsoodporny. Rzeczywiście. Proszę sobie wyobrazić jazdę na drewnianym kole po nierównościach gruntu, łez żadnej amortyzacji. Niewielu było amatorów tego pojazdu i po śmierci wynalazcy prototyp sprzedano za pięć marek. <br>A jednak Drais doczekał się w swoim mieście pomnika: stało się to jednak w kilkadziesiąt lat później, gdy wiek XIX łączył się