z nutami Wacława z Szamotuł.<br>Prostota ta - powiedzieliśmy - jest świadoma czy zamierzona, bo za nią ukrywa się niejaki popis zręczności. Ukrywa się - prawie dosłownie. Weźmy dla przykładu Pieśń nową o krewkości wielkiej każdego człowieka, a którem obyczajem przyjść może ku Łasce Pańskiej (także wydana z nutami ok. 1556 r.):<br><br>&lt;q&gt;POczątek wszelakiej sprawy, w imię Pana swego,<br>Człowiek krześcijański prawy ma czasu każdego<br>Nabożnem sercem poczynać<br>Dla daru Ducha Świętego.<br>MOŻnieć te Pan swą wielmożność nad nami objawił,<br>Przebaczywszy naszę sprosność, że nas k temu sprawił,<br>Iż kiedy weń uwierzymy,<br>Syny jego być możemy.&lt;/&gt;<br><br>Gdy z pierwszego wersu każdej zwrotki weźmiemy pierwszą