kosmata i kudłata<br> W przepaściach swych ciemności.<br><br>Otwieram jedno oko i jednem okiem śledzę<br> Zdarzenia bezimienne:<br>Na czterech ścianach mierzą cztery zegary ścienne<br> Moją samotną wiedzę.<br><br>Z nocy wypływa postać - błędne, ruchliwe cudło,<br> Złożone z rąk i oczu,<br>I oczom mym na przekór, za oknem, na widoczu<br> Jawi swą twarz wychudłą.<br><br>Patrzy przez szybę na mnie, a z szyby ku mnie płynie<br> Ręka o sześciu palcach,<br>I właśnie szóstym palcem gra mi starego walca<br> Na tępej mandolinie.<br><br>Znam to wyzwanie chytre, wiem jak te dźwięki rdzawe<br> Skostniałych uszu dotkną -<br>Omdlewa wola moja, muszę otworzyć okno<br> W tę noc i w tę