poświęconym stanowisku socjaldemokracji niemieckiej wobec kwestii północnego Szlezwiku. W o obu wypadkach proces ten ujawnił się nie tylko w polityce parlamentarnej, lecz również w stosunkach wewnątrzpartyjnych. Na ziemiach tych bowiem zarząd SPD protegował raczej język niemiecki, ustosunkowując się dość niechętnie do wszelkich próśb miejscowych stowarzyszeń wyborczych o gazety i inne wydawnictwa partyjne w języku francuskim czy duńskim. W obu też wypadkach podstawowe źródło tego stanu rzeczy autor widzi w naturalnym oddziaływaniu współczesnego państwa narodowego na działaczy SPD, którzy decydowali o polityce partii.<br>Czytelnika polskiego najbardziej zainteresuje centralny fragment pracy, tj. rozdział szósty poświęcony stosunkowi socjaldemokracji niemieckiej do Polaków w zaborze pruskim