od siebie<br>oderwać. Po jakimś czasie z konieczności zaczęliśmy prowadzić rozmowy.<br>Opowiedzieliśmy sobie wzajemnie nasze życiorysy. Wymieniliśmy między sobą<br>przepisy kulinarne. Trudno przewidzieć, co z tego wyniknie, bo pani jest<br>bardzo miła i potrafi prowadzić zajmującą konwersację. Ale mnie przecież<br>chodziło nie o nową znajomość, tylko o ważną rozmowę z wydawnictwem.<br><br>Ja natomiast od wczesnego świtu odbieram telefony z zapytaniem, czy to<br>szpital? Dzwonią zdenerwowani, często zrozpaczeni ludzie. Słyszę w<br>słuchawce zbolałe głosy. I serce mi się kraje, że nie jestem szpitalem.<br>Powodowany współczuciem udzieliłem kilkunastu porad lekarskich, aczkolwiek<br>medycynę znam raczej tylko z widzenia. Przecież nie mogę odmawiać ludziom<br>pomocy