tak zwanych momentach. Nie zawsze trzeba być obrzydliwie trzeźwym i logicznym.<br>Związki z ludźmi, początkowo z rodzicami, później z rówieśnikami, nauczycielami, potem ze współpracownikami kształtują naszą osobowość, odbierane są jako bliskość odczuwana fizycznie, rozstania z nimi bolą, gdyż ich osobowość i poglądy są częścią naszej. Odejście ważnych dla nas osób wydziera nam jakby kawałek duszy. W swoich sądach, opiniach zależymy od innych, oni je także współtworzą, nie jesteśmy do końca indywidualni. Bliscy uczestniczą w naszym życiu. Rozstanie rozrywa tę więź i stąd rozpacz, uczucie pustki, gdyż w naszych myślach zabrakło ich myśli, a wreszcie lęk, bo zapełnienie luki wymaga niekiedy głębokiego