na materacu obok dziewczyny. Moje plecy pod wpływem wilgoci i zimna znowu zaczynają boleć i to tak, jakbym przed paroma minutami niczego nie łykał, aż mnie skręca.<br>&lt;page nr=144&gt; - Co ci jest? - pyta dziewczyna.<br>- Nic. - Próżno szukam w kurtce zbawczych kapsułek. Już ich tam nie ma. Zostało parę różowych ziaren. Starannie je wyjadam. Koniec różowego szczęścia. Koniec bezbolesnej nadziei.<br>- Co męczy? - dziewczyna lekko trąca moje plecy.<br>Męczy! <br>- Chcesz amfy? Tak to jest, gdy człowieka zdołuje, a nic nie ma... Oddasz, jak będziesz miał. - Podaje mi małe zawiniątko z folii. Łykam biały proszek. Kop jest powolny, amfetamina musi być wyjątkowo licha, pewno kacapska.<br>- Musisz